Жамгыр шатырата төгүп атат. 12-кичирайон. «Народныйдын» астында машинада отурам. Нөшөр жайласа дүкөндөн үч бөтөлкө арак, закүскөсү менен кошо алайын (!) деп аткам. Аңгыча бир кыз келип, столбага корголой тура калды. Кол чатыры да жок экен. Шар эле сыртка чыктым.

- Карындаш, суу болуп калыпсың, кел отур? - деп кайрылдым. Ал мени бутуман башыма дейре сыдыра карап калды.

- Коркпо, жеткизип коём, - дедим көздөрүнө тике карай. Жүзүнөн тамчылар агылып атканы чагылыша жарыктан даана көрүндү. Мен дароо эле машинанын алдыңкы эшигин ача салып, аны отургуздум. Калчылдап, үшүп калыптыр.

- Кайда барасың? -дедим. Ал мени баёо, ишенчээк көздөрү менен карап алды. Татына, балбылдаган көз экен.

- Мен жеткизип коем. Бирөө капа кылдыбы? - дедим кайра эле ынтызарлана.

- Рахмат, байке.

- Атың ким? Мен Кыян.

- Мээрим.

- Мен азыр «Народныйга» кирип чыгайын, анан сени жеткизип коём э? -дедим шашкалактай.

- Байке, күтүп турам, -деди жай-баракат. Ичимен бир нерсе коңгуроо какты, өзүм да бошой түштүм.

- Шашкан жоксуңбу? Ал мени суроолуу карады. Каректери жылтырап, ич дүйнөнү жалын-отко бөлөгөн сымал сезимдерди калтырды. Арбала түштүм...

- Мен кирип чыгайын э? - дедим.

- Кирип чыгыңыз... - деп ууртунан «бүлк» этти. Ушундай башкача көз караштары мени кыйла бошотуп салды. Керемет экен эй! Сыртка жөнөдүм...

- Эшикте сонун аба ырайы, жамгырды сагынабыз... - деп баса бердим. Чай кайнамга жетпей кайра келдим.

- Сизди мен бирөөгө окшоштуруп атам, - деди Мээрим мага карап.

- Мага эч ким окшошпойт го?

- Жо-ок, сүйлөгөнүңүз, мамилеңиз...

- Аа, ким болду экен?

- Аны айта албайм... Ушул арада Мээримдин өңү кубарып кетти. Сезгич жаным ага бир жамандык болгондой ыңгайсыз тарта түштүм. Тизесине жетпеген гүлдүү көйнөктөрү кулпуруп, бир башкача сырдуу көрүндү. Мен дароо эле:

- Жүз грамм алалы?.. - деп оңтойсуз суроо салдым. Унчукпады. Машинаны ары 12-кичирайондон АУЦА жакка айдадым.

- Байке, кайда баратасыз? - деди.

- Караңгы жактарга... Тамаша. Мен кичине депрессияда жүрдүм эле, жүз грамм алып алайын... - дедим. Үндөбөдү. Ээндеп барып токтодум. Заара кылгым келип чыкты. Эшикке чыгып келдим.

- Мээрим, кел, кичине «сеп» этсек болобу?

- Жо-ок, мен ичпейм, - деди.

- Анда мен алайын. Жакшылап таанышалы э? Ал мени көздүн кыры менен карады, Негедир сүрдөбөгөн жаным денем дүркүрөп кетти. Анын каректери башкача чагылышып, курч тигилет да... Мен болсо Жусупжан акедей чоң стаканга бастыра куюп тартып ийдим. Чымын учканы угулбаган үнсүздүк. Мээрим болсо ичпей койду. Мен кайра экинчисин шыңгыттым. Ат терин кургатканчалык убакытта кызып калдым. Тизесинен кармадым. Колумдун үстүнө алакандары жабышты. Капыстан кол салганга уста жаным көйнөгүн түрүп ийдим. Орунтукту артка жаткызып, үстүнө чыктым. Анчейин каршылык көрсөтпөй эле көкүрөгүмөн түрттү. Аныгында, бул зордуктоо эмес. Кылыктануу. Көйнөгүн түрө салсам эле ак турсийге кадалды. Адатымча капталынан кыстап сойлоттум. Жыпжылуу болуп эле кетти... Мөңкүгөн азоо сымал ныгыра баштадым. Ахалайт, онтойт, жалбарат... Эх, сүрөттөш кыйын... Бир маалда ишим бүттү...

- Эмне болдуң? - дедим сулк жаткан периштеме.

- Жыргаттыңыз...

- Бүттүңбү?

- Эки жолу... Ара чолодо машинадан салфетка менен аарчынышып, тыкан болуу менен кайра ордубузга отурдук.

- Байке, сизге рахмат!

- Сени кыйнадым го?..

- Жо-ок, мен айтайынчы... Ак үйдөн уйпалап, зордуктаган... Күчүм келбей койгон... - деп Мээрим жашып алды.

- Коё турчу, ким зордуктаган?

(Удандысы бар)

Булак: АЗИЯnews