Жаңы жыл тосуп, эртеси башым олку-солку болуп телевизор көрүп жаткам. Бир маалда “телеграммдан” коңгуроо түштү.

-Ало...

-Саламатсыз!

-Салам.

-Жаны жылңыз менен.

-Күдайга шугүр, жакшы,-дедим.

-Сиз билесизби, мен жөнүндө жаман информация бергенсиз...

-А берсем бир жериңизге сокку болдубу?

-Сиз эмне деп жатасыз?

-Мен суроо берип жатам...-дедим ордумдан тура.

-Сиз сылык сүйлөшкөндү билбейсизби?

-Менин болгон турпатым ушундай. Эмне, сөктүмбү же тептимби?-деп жылмайдым.

-Тамашанын да чеги болот. Мени менен антип ойнобоңузчу?

-Ап-баракелде! Кечирим сурайымбы?-деп тамашага чалдым.

-Сиз менен эркекче сүйлөшсөк болобу? Мени билесиз да, мурда да суранычымы аткаргансыз...

-Аткарбаганда эмне? Мени чакырганы турат окшойсуз?...

-Мен ишенем. Секреттерге бексиз.

-Ой, депутат болсоңуз эле өзгөрүп кетесиз. Чогуу эле караоеке, клубдарга барып жүргөнбүз го...

-Сиз мага болушуп мушташкансыз да...

-Эми күндөр өттү да...Анын баарын эстеп эмне кыласыз? Туруп алып сиздин үнүңүздү угуп атам...-дедим.

-Келбейсизби?-

-Каякка?

-Чуңкурчакка...

-Коё туруңуз эшикти жабайын...

-Илдиңизби?

-Кайсы жагына?

-Чыга берсеңиз, кичинкей баладай болбой. Азыр смс жазып коём.

-Макул!

Шаша-буша кийинип алып, машинаны гараждан айдап чыгып, берки дүкөнгө кире сала 150 грамм куйдуруп, согуп алдым. Тоого, анан чырайлуу депутат айымга баратсам, кичине дух да керек бейм? Удургуп эле Асанбайдан түз тоону көздөй салдым. Музыка. “Вламидирский централды” жаңыртып, Элмурза байкени эстедим. Баса, жаңы жыл алдында сүйлөшүп, кичине бейбаштык кылып койгонума өкүнүп бараттым...Аңгыча эле тоо аралай кире баштадым. Өзгөчө ичип алып рулга отурганда өтө ылдам айдайм да, зуулдап эле тоолордун койнуна сүңгүп кирипкеттим эй. Дарек боюнча жеттим. Сүрдүү эшик, айлана тунжурайт. Аппак кар. Акырын эшикти такылдаттым. Ары жактан “тарс-турс” эткен үн угулду.

-Келдиңизби?-деп ич көйнөкчөн буралган мадам эшик ачты.

-Кандайсыз?-дедим.

Экөөбуз ээрчише ичкериге кирдик. Дасторкон жасап коюптур. Чагымда, буга чейин да бирөөлөр отуруп кеткендей. Итиркейим келе түштү.

-Эмне, жолу болбогондор  келип кеттиби?-дедим оройлоно.

-Жо-ок курсташтарым келген...Кел, отуруңуз...

-Көчүккө бап келген креслого чалкалай отура кеттим. Экөөбүз “жүздөштүк”, ал дагы олку-солку экен. Өткон-кеткенди сүйлөшүп, ичкиликке басым жасап аттык.Бир маалда ордунан туруп эле терезени карады...

-Өмүр тез өтүп атат ээ? – деди.

-Артынан илбирстей сак турдум. “Ай” деп эле менин колдорумду кармады. Жука көйнөгү...Мындайда кайбарым адатынча тирелип чыгат эмеспи. Ырыскымзыңкыйып эле соорусунун бөлүнгөн жерине кадалып баратты...Жука ак көйнөгүн көтөрсөм ич кийимсиз, дароо жылуу жагына эптеше түштү...Какпай турдум. Ал ансайын сууланшыкан жанжерин ыктай берди...Тирелип турат...Менин колдорумду бекем мыкчыды.

-Киргизчи?! – деди өктөм үн ката.

Сойлотуп жибердим. Чачынан мыкчый кармадым. Ал жанталаша колун артка кылып, белимен сылап атты...

(уландысы бар)

Канат Алтынбеков, АЗИЯ news.