Талаштуу маселени камтыган мыйзамга добуш берүүдө дайыма “бирөөнүн” арыгын чабууга карата токулган мыйзамдар басымдуулук менен өтүп кетет. Эми муну чечмелеп отуруунун кажети деле жок. Анткени айрым куу эл өкүлдөрү  башчыга жагынуунун амалында иш кылууга жөндөмдүү. Албетте андай кызматына май чайнаарын деле билип-туйуп турушат. Мандатты эмне үчүн алышты? Өзүнүн кызыкчылыгын аткарууга жанын карч  урушканы боюнча шектенүүгө болбойт.

Антсе да ошондой эрдикке жараган гана азаматты  кандайдыр бир ыңгайлуу жагдайды түзүп берүүгө жалдашаары деле маалым. Айрыкча кийинки кезде Баш мыйзамды батперектей чымылдата айлантууга боло турганы айкын аныкталды. Кайсы бийлик келсе ошолордун кабак-кашына карап оңдоолорду, толуктоолорду  киргизүүгө, өзгөртө салууга маштардын тукуму арбып баратат.

Баса, өзүнүн кыпындай пикири, же сунушу жок отурган чунак депутаттар басымдуулук кылышат. Мына так ошолор “хоп, майли” деп кнопка баскандан башканы билишпейт. Мыйзам жазмак биякта турсун, анын “м” деген тамгасын окуй алышпайт. Ушулар абдан ыңгайлуу эл өкүлдөрү катары саналат. Себеби, билермандардын алдына тизелеп калгандардын кайсы дарамети болмок эле?  Ошентсе да “маанилүү” мыйзамга келгенде ушул “шоркелдейлер” тигилерге чеп болуп туруп берет. Анан эле төрага “макул” 103, каршы 7 деп жыйынтык чыгарып коет тарс эттире. Мыйзам өттү, кол чабуулар....

Мына биздин парламенттин азыркы көрүнүшү. Кээде башка кнопканы алдастап басып алгандар “серый кардиналдын” алдында коркок билиш болуп, жаңылып басып алыптырмын деп актанган күндөрү деле болуп жатат. Айтор, жеке көз карашы жок, сүрмө топтун ролунда жүргөн эл өкүлдөрүнөн качан кутулар экенбиз деген элдеги санаанын аяктарына аз калды окшойт. Болгону экс-ажонун кол тийбестигине чогулуп бир кнопка басып койушса, булардын “жайнамазы” чогултулат сыяктуу.  Көлөкөдөй ролду аткарган парламенттин чоңу болсо ошол күндөрдү  желкемин чуңкуру көрсүн деген тейде эптеп убактысын өткөргөн кези. Элдин тагдырын чечет деп ишенген төбөлдөрдүн бүгүнкү кейпи ушундай сыпаттамага татыктуу болгону ырас.  Бийликтин өтө орчундуу бутагынын  акыбалын көрүп туруп,жашоо жыргал дегенден  ат чабым алыс качкың келет. Атаганат, кайран өмүр туңгуюкка кептелгендей күңүрттөнөт...

Булак: "Ачык сөз"