(Каныбек Иманалиевге!)

Сен мен үчүн майда эмессиң үлкөнсүң,
“Асабанын” уясында туулуп,
Акаевдин уясынан
“чыйп!”, “чыйп!” этип көзүн жарган чүрпөмсүң.

Чуу түшкөндө Акүй аттуу жайлуу жайга,
“топ!”, “топ!” этип жерге кулап куштар майда,
кокус келип саясатка буйругу жок,
учат десе канаты жок,
конот десе куйругу жок,
оо Каныбек,
ошондогу кулап түшкөн куштар кайда?!

Сен гана “пы-ы-ыр!” деп учуп саясаттын айдыңына,
түкүрүп салдың бардык жардыгына,
түрүнүп чыктың анан темир канат
айланып алп саясат алгырына!

Сен азыр чабандессиң
туйлатып тулпар атты минги кылган.
Сен азыр улакчысың
жүз жыйырманы жүдөтүп жинди кылган.
Сен азыр футболчусуң,
чалып жыккан чагымчысын
кайкытып гол киргизген каршылашка,
чарчабас  чабуулдагы чабуулчусуң.

Сен азыр кыш чилдеде
кайыкпай кайнап турган,
сүйлө десе сүйлөбөй сайрап турган,
кан Манастын картайбас канын улап,
Сагымбайдын, Саякбайдын саны жок сабын улап,
манасчысың мээге түшүп “мен!”, “мен!” деген,
Алтайыңды, Сибириңди аралай чаап,
Ала-Тоонун адыр-түзүн чеңгелдеген
бели бек Береним сен,
күңгөйүм сен күндү тиктеп кар жатпаган,
өчпөгөн өнөрүм сен,
өнөр үчүн жанын сайып далбактаган.

Төбөсүндө Көкө-Теңир колдоосу бар,
көөдөнүндө талант деген бомбасы бар,
Станбектей, Рысбектей досту күтүп,
Садык Шердей, Алмамбеттей жолдошу бар,
биригип күчкө айланган,
бийиги асман челип,
тереңи түп байлаган,
акыл менен,
билим менен бүт жайлаган
Береним сен,
саясаттын агындуу шарын ээлеп,
каалгадай калдайган канатсың сен,
саясатка жүгүрүп кулдай иштеп,
саясаттын төрүндө
сакалы белге түшкөн манапсың сен.

Маңкайган маданиятка касиетсиң,
саксайган саясатка капилетсиң,
кокуйду кокуйлаткан
момунга моюн сунган адилетсиң.

Сен азыр Шайлообектей, Чыныбайдай
ага таап түшүнө алган,
Жылдызкандай эже таап күтүп алган,
Кеңеш чалдай ата таап күчүн алган,
билгичсиң, сезимталсың, талаптуусуң,
бооруң менен кар жиреп жерде калбай,
кайкып учкан айдыңда канаттуусуң.

Отсуң сен,
жалынсың сен
алоолоп мешке толгон,
жеңилбес депутатсың
он жолу бешке толгон.

Өрөпкүгөн көөдөнүндө жүрөгүң бар,
өмүр бою өскөнгө тилегиң бар,
жулкулдаша келгенде жулдурбаган,
алышканда алдырбас билегиң бар.

Аз эмес жолду бастың,
төбөңөн күн күркүрөп, бороон чыккан,
калтырбай баарын жаздың,
алдыңан пайгамбардай Жолон чыккан,
кара сөздү соколоп каршы-терши,
ар сабыңан озондоп обон чыккан.

…Жай жашоону жактырбас жаны көгүм,
жер таянып жыгылбас жаны бегим,
кажылдашкан жүз жыйырма арасында,
кара пилдей каркайган Каныбегим!

Нуралы КАПАРОВ

Булак: "АЗИЯnews"