1964-жылы Франциянын Авиньон деген жеринде Деррендердин үй-бүлөсү автокырсыктан каза болгон кожогондардын үйүнө көчүп киришет. Бир аздан соң Деррендер мурдагы кожоюндардын арбагы үйүнө дайыма келерин байкап калышат. Эч ким жок ваннадан агызылган суунун үнү жана фендин ызылдагы угулуп турчу.

Телевизор өзү эле иштеп калчу, бирок аны эч ким иштеткен эмес эле. Ал эми ашканадан идиш-аяктын калдырактары угулуп турчу.

"Алгач абдан эле коркуп, жүрөгүбүз түштү, бирок убакыт өткөн сайын, арбактар эч кандай коркунуч алып келбесине биздин көзүбүз жетти.

Айтмакчы, алар уктап жатканыбызда эч качан пайда болчу эмес. Биз да өз учурунда аларга тоскоол болгон жокпуз, алар жүргөн бөлмөлөргө кирчү эмеспиз. Биз алардын добушун укчубуз, бирок көргөн жокпуз. Үй-бүлөбүз менен арбактарга көнүп калдык, алар бизге ак пейил коңшулардай эле болуп калды. Бул бизге оорчулук деле туудурбайт. Себеби биз параллель жашоодо жашап жатпайбызбы", -дейт Деррен.

Булак: СЫРДУУ ДҮЙНӨ